Dla sportowców
Walina jest aminokwasem, który, gdy z jakiegoś powodu spada w organizmie poziom glukozy, jest na nią zamieniany w procesie glukoneogenezy. Ten proces jest bardzo ważny, w sytuacjach ciężkiej pracy fizycznej czy chociażby forsownych ćwiczeń.
Gdy myślimy o żywieniu w osteoporozie zwykle wyobrażamy sobie całe tony nabiału, pewną ilość ryb – i zwykle dziwimy się dlaczego leczenie trwa tak długo. Jest to m.in. spowodowane tym, że dieta dostarczająca jedynie wapń i witaminę D to zbyt mało. Kości potrzebują jeszcze, wspomnianego w już wcześniej, magnezu jak również szeregu innych minerałów, witamin, błonnika, tłuszczu czy białka.
Zwykle maluszki od 1 do 3 roku życia, choć żyją z fenyloketonurią, rozwijają się podobnie jak ich zdrowi rówieśnicy. Podobnie jak one są ciekawe świata, uczą się, rozrabiają i bardzo szybko rosną. Poznają również niezwykle bogaty świat smaków jakie niosą ze sobą potrawy niskobiałkowe. I podobnie jak ich rówieśnicy świetnie widzą co lubią, a co nie – również w ramach własnej diety.
Osteoporoza to choroba kości, w której dochodzi do cienienia i zmniejszenia się liczby beleczek kostnych i która uzyskała niechlubne miano „cichej złodziejki”. Dlaczego? Bowiem przez lata rozwija się bezoobjawowo, dyskretnie, ale nieubłaganie i daje o sobie znać wtedy, gdy sytuacja jest dość poważna. Niejedna chora osoba dowiedziała się o ubytku w swoich kościach dopiero w momencie, gdy doszło do złamania osłabionej kości.
W depresji
W dzisiejszych czasach – zaganianych, pełnych stresu, niespokojnych – coraz większa ilość ludzi cierpi na depresję i lęki. Tryptofan jest natomiast aminokwasem, którego odpowiednia ilość w diecie stanowi naturalną ochronę przeciwko takim stanom. Jak to się dzieje? Tryptofan w organizmie człowieka ulega kilku przemianom, m.in. bierze udział w wytwarzaniu serotoniny – łagodzącej kiepskie samopoczucie, agresję, lęki czy odpowiedzialnej za uczucie zakochania (dlatego bywa nazywana hormonem miłości lub szczęścia).
Jak już pisałam żywienie w fenyloketonurii wymaga przestrzegania reżimu dietetycznego polegającego na dostarczaniu do organizmu ściśle określonej ilości fenyloalaniny — aby ułatwić wyliczanie ilości tego aminokwasu w żywności zestawiłam w tabelach wartości odżywcze podstawowych produktów spożywczych jakie można nabyć w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem artykułów przystosowanych do diety niskofenyloalaninowej (PKU).
Dieta South Beach (dieta Plaż Południowych) została opracowana przez amerykańskiego kardiologa Arthura Agatstona. Jest to sposób żywienia który nie tylko odchudza, ale również bardzo dobrze wpływa na zdrowie: zmniejsza poziom cukru i cholesterolu we krwi. I choć dieta ta była bardzo modna kilka lat temu to nadal ma wielu, propagujących ją zwolenników. Początkowe zasady układania jadłospisów przedstawiono w książce „Dieta South Beach”, później uwzględniono nowe przesłanki naukowe, rozszerzono zalecenia i opisano je w pozycji „Dieta South Beach turbo”.
Żywienie w fenyloketonurii wymaga przestrzegania reżimu dietetycznego polegającego na dostarczaniu do organizmu ściśle określonej ilości fenyloalaniny — aby ułatwić wyliczanie ilości tego aminokwasu w żywności zestawiłam w tabelach wartości odżywcze podstawowych produktów spożywczych jakie można nabyć w Polsce — i to zarówno artykułów przystosowanych do diety niskofenyloalaninowej, jak i o zwyczajnej ilości białka.
Jesień to drugi okres w roku (po wiośnie), w którym wielu osobą dokuczają wrzody żołądka i/lub dwunastnicy. Właśnie wtedy większość chorych skarży się na bóle brzucha, nudności, pieczenie w dołku, uczucie rozpierania czy zgagę. Wtedy również większość z nich zaczyna przypominać sobie podstawowe zasady diety, o których lekarz co prawda wielokrotnie wspominał, ale które w okresie dobrego samopoczucia na ogół nie są przestrzegane.
Klasyczną dietę wrzodową stosuje się dość prosto – a jej zasady zostały już przeze mnie opisane. Czasami jednak na wrzody cierpią osoby wykluczające z jadłospisu mięso i inne produkty zwierzęce. Czy dieta wrzodowa może być dietą wegetariańską a nawet wegańską?
Dla dzieci i młodzieży chorej na fenyloketonurię bardzo ważne jest, aby posiłki dostarczały określoną na podstawie indywidualnej tolerancji ilość fenyloalaniny. Najdokładniejszą i najbezpieczniejszą metodą obliczania ilości dostarczanej do organizmu fenyloalaniny jest wyliczanie jej poziomu na podstawie tabel wartości odżywczej produktów — dlatego właśnie postanowiłam opracować oddzielny wpis zawierający właśnie takie tabele, podające skład w 100 g części jadalnych artykułów spożywczych.