Gdy zaczynałam pracować jako dietetyk dieta niskowęglowodanowa była ciekawostką sprzed użyciem zastrzyków z insuliną, wspomnieniem o tym jak musieli się żywić kiedyś chorzy na cukrzycę. Czasy się jednak zmieniają, badania ciągle są prowadzone, a sposób żywienia który kiedyś była ciekawostką już od kilku lat znów wrócił na salony.
Wiele osób, u których stwierdzono insulinooporność bardzo poważnie podchodzi do tego problemu — ich jadłospisy z dnia na dzień ulegają zdumiewającej metamorfozie. Z mojej praktyki wynika, że trudno o bardziej karną grupę. Często jednak jest to zmiana zbyt duża, a insulinooporni na talerzach nie chcą widzieć nie tylko produktów o wysokim, ale również i tych o średnim indeksie glikemicznym. Tak oczywiście można się żywić, ale… dieta zdrowa to dieta urozmaicona i nie stresująca, a różne produkty można tak połączyć, że indeks glikemiczny posiłku będzie niski.
Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego te same produkty w różnych książkach / serwisach internetowych podają różne wartości indeksu czy też ładunku glikemicznego? Czy to pomyłka piszącego czy też coś źle poszło na etapie badań? I właśnie przy okazji zamieszczania tabeli indeksu i ładunku glikemicznego (o których już wcześniej króciutko pisałam) postaram się wyjaśnić skąd takie rozbieżności są możliwe.
W cukrzycy zwykle zwalczamy nadmiar cukru we krwi i z tym kojarzymy tę chorobę. Czasami jednak przychodzi taki moment, gdy problemem jest zbyt niski poziom glukozy. Niedocukrzenie, zwane też hipoglikemią, może spotkać każdego chorego, niezależnie od wieku, płci czy też typu cukrzycy, choć wiadomo, że częściej występuje w typie I niż w II.
Czytaj dalej
Pacjentowi, podczas wizyty u dietetyka, dopasowuje się jadłospis do wieku, płci, wagi ciała, stosowanego leczenia — a w przypadku jadłospisu dla osoby z cukrzycą typu II dokładnie oblicza ile białek, tłuszczu i węglowodanów podać w każdym posiłku. Następnie żywieniowiec, w trakcie porady dietetycznej, skupia się na wyuczeniu umiejętności odpowiedniego bilansowania jadłospisu. Są to wskazówki indywidualnie dobierane do konkretnego przypadku — istnieją jednak pewne zasady ogólne, których powinna przestrzegać każda osoba z cukrzycą typu II. Tym właśnie prostym wskazówkom chciałabym poświęcić poniższy wpis.
Czytaj dalej
W tym roku Koalicja na rzecz Walki z Cukrzycą doszła do wniosku, że jeden dzień (zwykle 14 listopada) to zdecydowanie zbyt mało aby dostatecznie uświadomić skalę zachorowań i przeprowadzić szerokie działania edukacyjne, dlatego postanowiono ogłosić cały listopad miesiącem walki z cukrzycą. Również i na tej stronie pojawi się cykl artykułów opisujących postępowanie dietetyczne w tym schorzeniu. Najpierw jednak napiszę kilka słów o chorobie.
Czytaj dalej
W prasie fachowej czy książkach poświęconych żywieniu można spotkać wiele skomplikowanych definicji Indeksu Glikemicznego (IG). Bardzo dokładny i zgodny merytorycznie opis spotkałam w książce „Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka” napisanej przez Helenę Ciborowską i Annę Rudnicką:
„Indeks glikemiczny definiowany jest jako pole pod krzywą glikemii po spożyciu 50 g węglowodanów posiłku testowego w porównaniu do efektu posiłku standardowego (glukozy lub białego chleba) (WHO/FAO — 1998).”
Dla tych, którzy jak ja nie lubią mądrych i książkowych wyjaśnień (nie dlatego, że są one niezrozumiałe, ale dlatego, że nie ma sensu komplikować prostych spraw) podam inną, często stosowaną przeze mnie definicję: Indeks Glikemiczny to wskaźnik opisujący jak szybko węglowodany zawarte w pożywieniu zwiększają poziom glukozy we krwi. Im szybszy wzrost i wyższy poziomu cukru tym wyższy IG produktu.