Od jakiegoś czasu pojawiają się w prasie dla kobiet (i nie tylko) doniesienia o tym, że naukowcy odkryli pozytywne strony diety bogatej w tłuszcze i postulat maksymalnego ograniczania tego składnika odsyłany zostaje do lamusa. Rewolucja? Bynajmniej, diet które eliminowały całkowicie tłuszcz z diety dietetycy nigdy nie promowali. Zwykle w normach – i to już od wielu lat – zalecano by co trzecia spożywana kaloria pochodziła właśnie z tłuszczu.
W związku w wieloma zapytaniami o możliwość udzielania płatnej porady dietetycznej, informuję, że od dnia 1 czerwca 2012 roku udzielam internetowych konsultacji żywieniowych.
Zachęcam każdego, dla którego ważne jest aby dietetyk:
Wszystkich zainteresowanych zapraszam do zapoznania się z ofertą.
Jak wspomniałam poprzednio, w książce „Jeść aby schudnąć. Tajemnice naszego pożywienia” zawarte jest wiele wartościowych wskazówek, których warto się trzymać nie tylko w trakcie diety odchudzającej, ale również w codziennym życiu. Jest tam również kilka takich pomysłów, które są ładnie opisanymi mitami, a z racjonalnym żywieniem niewiele mają wspólnego. Zacznę jednak od mocnych stron diety Montignaca.
W prasie fachowej czy książkach poświęconych żywieniu można spotkać wiele skomplikowanych definicji Indeksu Glikemicznego (IG). Bardzo dokładny i zgodny merytorycznie opis spotkałam w książce „Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka” napisanej przez Helenę Ciborowską i Annę Rudnicką:
„Indeks glikemiczny definiowany jest jako pole pod krzywą glikemii po spożyciu 50 g węglowodanów posiłku testowego w porównaniu do efektu posiłku standardowego (glukozy lub białego chleba) (WHO/FAO — 1998).”
Dla tych, którzy jak ja nie lubią mądrych i książkowych wyjaśnień (nie dlatego, że są one niezrozumiałe, ale dlatego, że nie ma sensu komplikować prostych spraw) podam inną, często stosowaną przeze mnie definicję: Indeks Glikemiczny to wskaźnik opisujący jak szybko węglowodany zawarte w pożywieniu zwiększają poziom glukozy we krwi. Im szybszy wzrost i wyższy poziomu cukru tym wyższy IG produktu.
Jakoś myślałyśmy o diecie wcześniej — ale dom, praca, ulubiona cukiernia… i czas przeleciał, a jutro, pojutrze ma być jakaś uroczystość, na której chciałybyśmy wyglądać dobrze. Nowa sukienka wisi już w szafie i tylko pytanie — dieta, bielizna korygująca czy dwa w jednym? Często decydujemy się na dietę. I rzeczywiście, są sposoby aby poprawić swój wygląd w ciągu 1–3 dni. Nie będzie to jednak działanie trwałe, nie ubędzie nam nagle 5–10 kg, nie zastąpi codziennej racjonalnej diety — ale pozwoli spłaszczyć nam trochę brzuch.
W poszukiwaniu sposobu na bezproblemowe schudnięcie, najlepiej nie wymagającego zbyt wielkiego wysiłku, czasami sięgamy po jakąś wiedzę z zakresu funkcjonowania organizmu, jakąś najprawdziwszą prawdę i odkrywamy… przysłowiowe koło. Istnieje kilka takich diet, które z niewielkiego wycinka wiedzy o żywności i żywieniu, czynią podstawową zasadę odchudzania. Jedną z nich jest dieta jodowa — sposób żywienia jak najbardziej zdrowy, ale czy skuteczny? Może w jakimś niewielkim stopniu. Nie jest to jednak sposób na pozbycie się kilkukilogramowej nadwagi i nie każdy może stosować taka dietę.
Wiele osób cierpi na nadciśnienie oraz nadmiar lipidów (cholesterolu i trójglicerydów), często powiązanych również z nadwagą. Stosujemy różne diety, zalecane przez lekarzy, a jeszcze częściej przez koleżanki, znajomych i kolorowe czasopisemka, co zwykle kończy się jeszcze większymi problemami. W tej chwili modna jest dieta Dukana, o której większość z nas słyszała, że jest niezdrowa, ale… „to tylko chwilowa dieta, na pewno mi od razu nie zaszkodzi” (ileż osób tak myśli). Do tego można przeczytać na forach poświęconych diecie proteinowej, takie wypowiedzi jak: „spadł mi cholesterol”, „mam lepsze ciśnienie — to dzięki tej wspaniałej diecie”. Jaki jest więc wpływ diety Dukana na zdrowie? W części pierwszej opisałam wpływ planu protal na nerki, wątrobę i kości. W części drugiej opiszę jakie jeszcze zmiany dieta Dukana może spowodować w organizmie odchudzającego.
Dieta kopenhaska jest jedną z tych „cudownych” diet, które pojawiają się od czasu do czasu a potem żyją własnym życiem. I choć dietetycy, po przeczytaniu ubogiego jadłospisu, nie mają oporów przed jednoznaczną krytyką to jednak dieta ta ma wierną, zachwyconą jej efektami grupę zwolenników.
BMI, czyli wskaźnik masy ciała Wylicza się go poprzez podzielenie aktualnej masy ciała (kg) przez wzrost do kwadratu (m²).
W niektórych sklepach odzieżowych, w przymierzalniach montują lustra mające na celu nas optycznie wyszczuplić i w ten sposób zachęcić do zakupu ubrania. Współczynnik wagi ciała potrafi zniekształcić rzeczywistość w podobny sposób.