Reumatologiczne zapalenie stawów inaczej RZS to choroba z autoagresji czyli jedno z tych schorzeń gdy organizm atakuje sam siebie siebie. Przewlekła choroba to trudny przeciwnik, z którym walczy się o pogodę ducha, o jak najdłuższe normalne funkcjonowanie, o spowolnienie / zatrzymanie postępujących zmian. W tym celu sięga się po farmakologię, rehabilitację, a także prawidłową dietę.
Podwyższony poziom kwasu moczowego na ogół nie boli, jednak kiedy już dochodzi do ataku bólu ma się ochotę zrobić naprawdę wiele aby przestało. W takiej sytuacji stosuje się leczenie farmakologiczne, a do tego trzeba dość mocno ograniczyć wybierane produkty spożywcze. Dla wielu osób jest to jednak tak duża ingerencja w jadłospis, że nawet nie potrafią sobie wyobrazić jak się do tego zabrać. I właśnie dla tej grupy jest ten wpis.
Wiele osób, u których stwierdzono insulinooporność bardzo poważnie podchodzi do tego problemu — ich jadłospisy z dnia na dzień ulegają zdumiewającej metamorfozie. Z mojej praktyki wynika, że trudno o bardziej karną grupę. Często jednak jest to zmiana zbyt duża, a insulinooporni na talerzach nie chcą widzieć nie tylko produktów o wysokim, ale również i tych o średnim indeksie glikemicznym. Tak oczywiście można się żywić, ale… dieta zdrowa to dieta urozmaicona i nie stresująca, a różne produkty można tak połączyć, że indeks glikemiczny posiłku będzie niski.
Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego te same produkty w różnych książkach / serwisach internetowych podają różne wartości indeksu czy też ładunku glikemicznego? Czy to pomyłka piszącego czy też coś źle poszło na etapie badań? I właśnie przy okazji zamieszczania tabeli indeksu i ładunku glikemicznego (o których już wcześniej króciutko pisałam) postaram się wyjaśnić skąd takie rozbieżności są możliwe.
W dnie moczanowej trzeba ograniczyć wiele – mięso czerwone, ryby, drób, dziczyznę – ale wraz z ograniczeniami okazuje się, że bardzo wiele warzyw, owoców, ziół, przypraw to nasi sprzymierzeńcy. Co do niektórych mam wątpliwości, obawiam się ich skutków ubocznych, wiem jednak, że gdy człowiek boli to szuka każdego sposobu aby złagodzić dolegliwość. I stąd częste pytania „jak na dnę moczanową działa cytryna, ocet, wiśnie, zioła, kurkuma itd.”? I „dlaczego twierdzę, że ta albo inna metoda nie jest najlepsza, jak u sąsiada działa”? W końcu postanowiłam zrobić swoje własne zestawienie dietetycznych sposobów na dnę moczanową.
Długo zbierałam się do pisania tego artykułu… bo jest to okres trudny, nerki działają poniżej 15% swojej wydajności, w organizmie następuje skumulowanie zbędnych produktów przemiany materii, aby chory mógł żyć potrzebuje dializ lub przeszczepu, a dieta… nie cieszy się w tym okresie największym wzięciem — ograniczeń jest jeszcze więcej, a apetytu zwykle jeszcze mniej.
W ostatnich latach o rybach i owocach morza mówi się wiele dobrego i wiele złego. Usłyszeć można o nich zarówno jako o super żywności niezbędnej dla mózgu, źródle bardzo dobrze przyswajalnego białka, jak i o kiepskim surowcu zanieczyszczonym rtęcią, antybiotykami czy dioksynami. W tym nadmiarze sprzecznych informacji bardzo łatwo się pogubić.
Wielu, naprawdę wielu pacjentów, w przypadku zmian w zaleceniach mówi wprost, że „powinnam się zdecydować” i „jak tu wierzyć, gdy ciągle coś inaczej” — a że tuż przed świętami Bożego Narodzenia ogłoszono dla Polski nowe normy żywienia, więc muszę zrobić coś, co jak pisałam nie cieszy się popularnością: muszę dopisać do niektórych artykułów nowe informację, a nawet (o zgrozo) zmienię zdanie … 🙂
Człowiek uczy się przez całe życie – zwłaszcza, gdy jego zawód jest zawodem związanym z ludzkim organizmem i leczeniem. I choć wielu chorych nie lubi zmian to jednak wraz z rozwojem nauki czasami trzeba odwołać coś, co jeszcze niedawno wydawało się niepodważalnym faktem. W przypadku dny moczanowej trzeba zrehabilitować rośliny strączkowe.
Niewyrównana niewydolność nerek to już ten etap tej ciężkiej, przewlekłej choroby gdy zmiany w pracy nerek zaczynają rzutować na pracę całego organizmu. Tu już nasze ciało wykorzystało swoje możliwości wyrównywania postępującego zatrucia i przestaje dawać radę. Można jednak jeszcze je wspomóc – leczeniem, dietą.