Gdy w końcu, po długich przygotowaniach siadamy do świątecznego stołu, a przed nami piętrzą się wspaniałości kuchni, trudno pamiętać o umiarze. Sama miewam z tym problemy. Oczywiście najlepszym sposobem na przejedzenie jest unikanie go, jeżeli jednak nie byliście się wstanie powstrzymać, to zawsze można zastosować którą z poniższych propozycji.
Każdy odchudzający się z radością wita nowy sposób na zgubienie kilogramów, najlepiej prosty, bez ograniczeń i zwalniający nas z pracy nad własnym jadłospisem. Jednym z ciekawszych pomysłów, rozwijanych od końca lat 90 XX wieku, jest tzw. dieta zapachowa.
Jak to działa?
Pewien neurolog i psychiatra zajmujący się badaniem wpływu węchu na wagę i nastrój, ale również na zdecydowanie bardziej poważne choroby np. zaburzenia lękowe, zaobserwował, że u ludzi tracących węch rośnie waga, a po jego odzyskaniu pacjenci chudną. Na tej podstawie pan Alan. R. Hirsch opracował całą dietę. Uznał on, że intensywność zapachu pomaga w wysłaniu sygnału o zaspokojeniu głodu, dzięki czemu szybciej czujemy sytość i mniej jemy.
Dieta Atkinsa — klasyczna już kuracja odchudzająca oparta na białkach i tłuszczach, przy dużym ograniczeniu węglowodanów. Jej okres świetności przypadał na lata 70-te XX wieku. Mimo upływu czasu i zdecydowanie negatywnych opinii żywieniowców i wielu lekarzy, w księgarniach można kupić książki promujące tę dietę, w internecie znajdują się serwisy poświęcone tylko temu sposobowi żywienia a wielu ludzi w ten sposób układa codzienny jadłospis.
W cukrzycy zwykle zwalczamy nadmiar cukru we krwi i z tym kojarzymy tę chorobę. Czasami jednak przychodzi taki moment, gdy problemem jest zbyt niski poziom glukozy. Niedocukrzenie, zwane też hipoglikemią, może spotkać każdego chorego, niezależnie od wieku, płci czy też typu cukrzycy, choć wiadomo, że częściej występuje w typie I niż w II.
Czytaj dalej
Pacjentowi, podczas wizyty u dietetyka, dopasowuje się jadłospis do wieku, płci, wagi ciała, stosowanego leczenia — a w przypadku jadłospisu dla osoby z cukrzycą typu II dokładnie oblicza ile białek, tłuszczu i węglowodanów podać w każdym posiłku. Następnie żywieniowiec, w trakcie porady dietetycznej, skupia się na wyuczeniu umiejętności odpowiedniego bilansowania jadłospisu. Są to wskazówki indywidualnie dobierane do konkretnego przypadku — istnieją jednak pewne zasady ogólne, których powinna przestrzegać każda osoba z cukrzycą typu II. Tym właśnie prostym wskazówkom chciałabym poświęcić poniższy wpis.
Czytaj dalej
W tym roku Koalicja na rzecz Walki z Cukrzycą doszła do wniosku, że jeden dzień (zwykle 14 listopada) to zdecydowanie zbyt mało aby dostatecznie uświadomić skalę zachorowań i przeprowadzić szerokie działania edukacyjne, dlatego postanowiono ogłosić cały listopad miesiącem walki z cukrzycą. Również i na tej stronie pojawi się cykl artykułów opisujących postępowanie dietetyczne w tym schorzeniu. Najpierw jednak napiszę kilka słów o chorobie.
Czytaj dalej
Najlepiej byłoby, gdyby w ciążę zachodziły jedynie kobiety o idealnej wadze. Prawda jest jednak taka, że znaczna część kobiet jest daleka od ideału — jedne mają kilkukilogramową niedowagę, z której nie chcą zrezygnować — a inne z kolei noszą kilka, kilkanaście kilogramów za dużo. Każdy z tych stanów stanowi zwiększone ryzyko dla przyszłej mamy i jej dziecka. Dziś napiszę jak zbyt duża waga wpływa na ciążę i jaką dietę w takiej sytuacji najlepiej stosować.
Jak wspomniałam poprzednio, w książce „Jeść aby schudnąć. Tajemnice naszego pożywienia” zawarte jest wiele wartościowych wskazówek, których warto się trzymać nie tylko w trakcie diety odchudzającej, ale również w codziennym życiu. Jest tam również kilka takich pomysłów, które są ładnie opisanymi mitami, a z racjonalnym żywieniem niewiele mają wspólnego. Zacznę jednak od mocnych stron diety Montignaca.
W prasie fachowej czy książkach poświęconych żywieniu można spotkać wiele skomplikowanych definicji Indeksu Glikemicznego (IG). Bardzo dokładny i zgodny merytorycznie opis spotkałam w książce „Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka” napisanej przez Helenę Ciborowską i Annę Rudnicką:
„Indeks glikemiczny definiowany jest jako pole pod krzywą glikemii po spożyciu 50 g węglowodanów posiłku testowego w porównaniu do efektu posiłku standardowego (glukozy lub białego chleba) (WHO/FAO — 1998).”
Dla tych, którzy jak ja nie lubią mądrych i książkowych wyjaśnień (nie dlatego, że są one niezrozumiałe, ale dlatego, że nie ma sensu komplikować prostych spraw) podam inną, często stosowaną przeze mnie definicję: Indeks Glikemiczny to wskaźnik opisujący jak szybko węglowodany zawarte w pożywieniu zwiększają poziom glukozy we krwi. Im szybszy wzrost i wyższy poziomu cukru tym wyższy IG produktu.
Po opisaniu diety doktora Dukana kilka osób poprosiło mnie, abym w podobny sposób opisała inne diety odchudzające — tzn. abym nie tylko napisała co sądzę o zasadach proponowanych przez autorów, ale również wskazała na odnośniki do badań naukowych czy też artykułów z prasy branżowej zajmujących się tą tematyką. W związku z powyższym postanowiłam zacząć od diety, o którą miałam najwięcej pytań, czyli diety Montignaca.
Dieta Montignaca jest w sumie dietą bezpieczną, bardzo często dającą dobre efekty w odchudzaniu. Jej niezwykłą, na tle obecnie modnych diet, zaletą jest założenie powolnej redukcji nadwagi, dzięki czemu zmniejszone zostaje ryzyko wystąpienia efektu jo-jo.