O niedoczynności przytarczyc postanowiłam napisać przy okazji mini-cyklu poświęconego żywieniu w chorobach tarczycy – często bowiem, dochodzi do tego schorzenia u chorych, którym usunięto przytarczyce przy okazji operacji gruczołu tarczowego. Skąd takie powikłanie?
Ciąża, menopauza i okres pokwitania – to trzy okresy szczególnie sprzyjające wystąpieniu nadczynności tarczycy. Dwa z nich bezpośrednio związane są z kobietami, nic więc dziwnego, że to właśnie one znacznie częściej niż mężczyźni (w Polsce średnio 4 razy częściej), muszą radzić sobie z tym schorzeniem.
Tarczyca to narząd, który stoi m.in. na straży naszego metabolizmu – wszelkie nieprawidłowości w jej działaniu przyczyniają się do chudnięcia lub przybywania na wadze. Gdy tarczyca produkuje zbyt mało hormonów mamy do czynienia ze spowolnieniem metabolizmu, a tym samym szybko stajemy wobec sytuacji gdy na wadze zaczyna nam przybywać. I to właśnie z tym problemem najczęściej trafiają do dietetyka osoby z niedoczynnością tarczycy.
Tarczyca – mały narząd a wielki kłopot, gdy zaczyna szwankować. Bardzo wiele osób trafiających do dietetyka to właśnie chorzy zmagający się z jej nieprawidłowym działanie. Chciałabym przedstawić pierwszy z serii artykułów poświęconych żywieniu w chorobach tarczycy.
Rozmawiając z rodzicami niemowlaków, bardzo często spotykałam się z pytaniami o dość precyzyjne informacje kiedy, w jakiej ilości, jak długo, a przede wszystkim co ma jeść maluch do 12 miesiąca życia. Niejednokrotnie mamy oczekiwały, że dostaną szczegółową rozpiskę ile łyżeczek, jakiego warzywa czy owocu, mają w jakim dniu zacząć podawać dziecku. Starałam się przekazywać modele żywienia dzieci karmionych piersią lub też karmionych mieszanką, ale one były dla rodziców zdecydowanie zbyt mało dokładne. W zeszłym roku zostały ogłoszone nowe standardy żywienia niemowląt – kładące m.in. nacisk na „wsłuchanie się” w potrzeby i umiejętności maluszka – i obawiam się, że dopiero teraz rodzice poczują, że nie wiedzą co robić.
Po czterech latach istnienia serwis doczekał się nowej szaty graficznej. Nie jest to zmiana dla samej zmiany — obecny motyw znacznie lepiej współpracuje ze smartfonami i tabletami.
Choroby jelit są niewdzięczne, bo też o biegunkach, zaparciach, gazach wolimy nie rozmawiać, wstydzimy się. Do tej pory pamiętam kuriozalną sytuację, w której wykładowca kazał mi w opracowaniu o zaparciach pozbyć się słowa defekacja, bo to „nieestetyczne o czymś takim wspominać” — a to była szkoła medyczna. Nic więc dziwnego, że wiele osób nie potrafi się przemóc i pójść do lekarza opowiedzieć mu o swoich problemach zdrowotnych jeżeli dotyczą one jelita grubego.
Jadłospis 1800 kcal to jedna z najbezpieczniejszych dla zdrowia diet odchudzających – pomaga uniknąć efektu jojo, jest na tyle bogata, że może dostarczyć nam wystarczających ilości składników mineralnych i witamin, a do tego nie wymaga drastycznych ograniczeń, więc łatwiej ją stosować. Dla osób które chciałyby same napisać sobie dietę ostatnio zamieściłam dzienną rację pokarmową czyli ile jakich produktów można zjeść w trakcie takiego odchudzania. Dziś opracowałam przykładowe propozycje posiłków na cały tydzień, dla osób które pewniej czują się gdy ich jadłospis ułoży dietetyk.
Jedni potrzebują schudnąć 5–6 kg, inni potrzebują zgubić ponad 30 kg – i łączy ich jedno – potrzebują takiej diety, która nie spowolni zbytnio ich metabolizmu. Obecnie uważa się, że taką optymalną dla dorosłych dietą niskokaloryczną będzie jadłospis zawierający około 1800 kcal. Nie gubi się przy nim szybko kilogramów — a to pomaga uniknąć efektu jo-jo, nie głoduje się – bo racja pokarmowa jest całkiem spora i w sumie nie jest tak trudno osiągnąć upragniony spadek wagi.
Niedługo lato, skończyły się święta, majówka i wiele osób pyta mnie o to jaką dietę odchudzającą stosować — postanowiłam więc opisać jak ułożyć samemu zdrowy jadłospis o 1800 kcal, który polecam większości osób. Na początku chciałabym pokazać dzienną rację pokarmową czyli ile produktów spożywczych można zjeść.
Przewlekłe zapalenie trzustki to podstępna choroba którą łatwo przypisać alkoholikom. Coraz częściej jednak zdajemy sobie sprawę, że chorują osoby, które wcale nie spożywają nadmiernie alkoholu, a przyczyn tej przewlekłej dolegliwości jest znacznie więcej.